ایرانیان از دیرباز براساس آموزه های زرتشت به طبیعت احترام می گذاشتند براساس نوشته هردوت در قرن پنجم پیش از میلاد ، ایرانیان هرگز عناصر چهارگانه مقدس خود شامل : آب ، هوا ،خاک و آتش را آلوده نمی کردند و آن را گناهی بزرگ می دانستند.
در اوستا ، زرتشت از حمایت حیوانات صحبت میکند و آزار آنان را گناه کبیره میداند ،حتی برای تولد هر کودک بجای اینکه مانند اقوام دیگر یک حیوان برای وی قربانی کنند به نام و برای او درخت می کاشتند.
براساس آموزه های زرتشتی گفته می شود : ملتی که درخت مثمر بکارد و زمین لم یزرع (بیابانی) را به زمین کشاورزی تبدیل کند خوشبخت ترین قوم است.
تاریخ ایران باستان نشان می دهد پادشاهان مردم را به کشاورزی و کشت گیاهان تزئینی و احداث سد و قنات ترغیب میکردند.
درباره این سایت